Kimlik ve Toplumsal Sorgulamalar Üzerine Kıbrıs Hikayeleri

Kimlik ve Aitlik Üzerine Derin Düşünceler

Kimliğim nedeniyle içimde büyük bir utanç ve mahcubiyet hissediyorum; hem evlatlarım hem de eşim adına. Yıllardır, özellikle resmi ve zorunlu iş seyahatleri dışında, kendimi toplumdan izole etmiş, Güneydeki havaalanlarını kullanmaktan kaçınıyorum. Bu tercihim, içimdeki aidiyet ve gururlu duruşu koruma çabasıyla alakalıdır.

Rum yönetimi, her alanda Kıbrıs Türkü’nü Türkiye’ye doğru itiyor ve gasp ettiği Kıbrıs Cumhuriyeti’nin tüm haklarını kendi menfaatleri için kullanıyor. Bu, kimlik meselesinde de kendini gösteriyor; yaşadığım pratik deneyimler ve gözlemlerim, bunun en açık göstergesidir. Bu durumu, ayrımcı duygularla değil, gerçek ve pratik yaşamın içinden gelen bir gözle anlatıyorum.

Hayatımın Çatışmalı ve Mücadele Dolu Yolu

Hayatım, barış ve çözüm mücadelesiyle geçti. Bu uğurda mesleki bedeller ödedim ve hiçbir zaman bu kimliğimden vazgeçmedim. 17 yaşından beri başladığım meslek hayatım boyunca, Kıbrıslılık kimliğimden hiç geri adım atmadım. Son zamanlarda, “arı Kıbrıslılar” tartışmasını görmek, sosyolojik bir analiz ve toplumsal kimlik sorgulaması gerektiriyor.

Kimliğimiz, zamanla erozyona uğrayan ve sayıca azalan bir toplumun kendini koruma içgüdüsüyle hareket etmesiyle şekilleniyor. Ancak bu durum, bizi ırkçı veya ayrımcı yapmamalı. Günler geçtikçe, yeni kararlar ve davranışlar bizi daha da yalnızlaştırıyor.

Rum Yönetiminin Hukuki ve Toplumsal Saldırılar

Rum yönetimi, savaşta elde edemediklerini müzakere masasında ve hukuk sistemini kullanarak almayı sürdürüyor. Emlak sektöründe başlayan cadı avı, şimdi en dibe inmiş durumda. Büyük mal alanlar, üzerine inşaat yapanlar, miras kalan mallarını satanlar, Rum şikayetleriyle hedef alınmaya devam ediyor. Kilise ve Taşınmaz Mal Komisyonu, bu politikayı güçlendirmek adına yoğun çaba sarf ediyor: “Kuzeyde kalan malını satmak mı istiyorsun? Koçanını getir, paranı al, git!” propagandasıyla, sınırsız kaynaklar eşliğinde halkı manipüle ediyorlar.

Kimlik Mücadelesi ve Toplumsal Sınırlar

Bir yandan da, kimlik meselesiyle ilgili tartışmalar devam ediyor. Kuzey Kıbrıs’ta, benim gibi kimlik sahibi olanlar, hukuki ve siyasi açıdan büyük zorluklarla karşılaşıyor. 1960’larda alınan Kıbrıs Cumhuriyeti kimliği, benim ve ailemin en önemli mirasıdır. Ancak, bu kimliği taşımanın ve kullanmanın zorlukları, özellikle çocuklar ve aileler için büyük sorunlar yaratıyor.

Babam Larnakalı, annem Gonedralı; benim de cebimde bu kimlikler var. Ama, eşim ve çocuklarım, ne yazık ki, Kıbrıs Cumhuriyeti kimlik kartı alamıyorlar. Bu durum, içimde büyük bir utanç ve hayal kırıklığı yaratıyor. Yıllardır, Londra Turizm Fuarı gibi programlı seyahatler ve resmi ziyaretler dışında, Avrupa’ya gitmekten ve kimlik kullanmaktan çekiniyorum.

Kimlik ve Vatandaşlık Üzerine Kişisel Deneyimler

Çocuklarım ve ben, kimlik meseleleri yüzünden büyük zorluklar yaşadık. Bir kez, oğlum 6 yaşında iken, en sevdiği fast-food restoranına gitmek için sınır kapısından geçerken, yanımızda evraklarımızın eksikliği nedeniyle geri çevrildik. Bu, hayatım boyunca unutamayacağım bir anı oldu. Rum yetkililer ve çeşitli makamlar arasında dolaşırken, her seferinde aynı sorunu yaşadım ve anlatmaya çalıştım.

Kimlik ve vatandaşlık meselesi, karmaşık ve çözüm bekleyen bir sorun haline geldi. Kuzeyde neredeyse büyük bir ayrım söz konusu; Hristodulidis’e, “Türkiye kimliği ve pasaportunu çözmenizi ısrarla söylüyorsunuz ama biz burada çözüm ve kardeşlikten bahsediyoruz. Bu tezat değil mi?” diye sormak istiyorum.

Toplumsal ve Siyasi Çelişkiler

Rum yönetimi, her alanda Kıbrıs Türkü’nü ve Türkiye’ye doğru itiyor. Gasp ettikleri haklar ve kullanılan hukuk sistemleriyle, mahkemeler kararları sürekli erteliyor ve hukuki haklarımızı gasp ediyorlar. Buna ek olarak, kimin ne yaşadığını bilmeden, “arı Kıbrıslı” politikasıyla, kimlik ve vatandaşlık konusunda ayrımcılık devam ediyor.

Babası Kıbrıslı, annesi karma evlilikten doğan çocuklarım, ne yazık ki, hukuki olarak kimlik alamıyor. Bu, bizim gibi birçok ailenin ortak sorunu. İnsan hakları ve temel özgürlükler göz ardı edilerek, siyasi ve keyfi kararlar alınmaya devam ediyor.

Sonuç ve Umut

Ben ve ailem, bu karmaşık ve acı süreçte, umudumuzu kaybetmedik. Yurdumuza, özgürlüğümüz ve onurumuz için olan sevgiyle bağlanmışız. Evlatlarımıza barış ve çözüm yolunu anlatmaya, insan ve yurt sevgisini aşılamaya devam ediyoruz. Belki bir gün, hak ettiklerimizi alırız ve bu topraklar gerçekten barış ve kardeşlik ortamına kavuşur.

Rum yönetimi, politik ve hukuki kararlarını değiştirmeli, adil ve eşit bir çözüm için samimi adımlar atmalı. İnsan hakları ve temel özgürlükler ön planda olmalı. Bu şekilde, bizler ve çocuklarımız, daha güzel ve umut dolu bir gelecek kurabiliriz.